Şampiyonluk Fotoromanı #24

Biliyorsunuz, partileme işi oldu mu da biz! Şimdi Lise'nin önünden 17.00 civarı başlayıp Samiyen'de 23.00 civarı biten şampiyonluk kutlamamızın film şeridi gibi gözlerinizin önünden geçireceğim. Bu Galatasaray'ın 24. şampiyonluğunun son yazısı olacak. Dilerim gelecek sene bu zamanlarda 5. yıldızın kek kalıbını sahanın ortasına koyduğumuz fotoğrafları paylaşırım. Teşekkürler Galatasaray, sen dünyanın en güzel şeyisin! Başlıyorum, içeride 50-60 fotoğraf var, eklemek istediklerinizi paslayın, ekleyelim.

Konya'da maçın bitiş düdüğü ile yedek kulübesindeki topçuların sahaya girişini görüyorsunuz.

O esnada sahadaki topçularımız da bu şekilde sevgi yumağı olmuşlardı.

17 Maç clean sheet, 38 maçta yalnızca 26 gol! Alev aldınız gençler!

Akşamın ilk duygulandıran anıydı. Erden Bey'in de Okan Hoca'mın da son düdükle gözleri dolmuştu zaten. Bu fotoğrafta artık tüm emeklerin karşılığının alındığı anı görüyoruz.

Geçen seneki şampiyonluğun en ikonik fotoğraflarından birisiydi Mauro'nun Okan'ı omzuna alması. Mauro gibi bir yıldızın görece no name diyebileceğimiz Okan Buruk'u omzuna alması müthiş bir andı. Bunu da elbette geleneksel hale getirecektik ve Ankara'dan sonra Konya'da da Mauro Okan Hocam'ı omzuna aldı.

Suyun karşı yakasının başkanı "her gece uyurken bizi düşüneceksiniz" demiş Mauro'a bir yerlerde. Nerede zırvaladığını bilmiyorum ismi twitter'ımda sessize alınan kelimeler arasında. Ben görmedim ama Mauro görmüş. Görmekle kalmamış bunu diline dolamış. İşte benim uyuyan güzellerim!

Takım Konya'da 3-1 kazandıktan sonra uçaktan inince doğruca Florya'ya geçti zira bu kalabalık onları bekliyordu.

Balkon konuşması yapmaya elbette Mauro başladı.

Zaten göreceksiniz her mekandaki partinin başrolünde kendisi var. Rakip takımın başkanı sıklıkla diline doladığı için intikamı soğuk yedi.

Sonra party boy içecek almaya gittiğinde Kaptanım geldi balkona.

Sonra da takımın yerli kaptanları Kerem ve Berkan bebeklerim "bağzı" yerli şarkıları söylemek için çıktılar.

Müthiş sezonun müthiş ismi Abdülkerim'in de balkon fotoğrafı olmasın mıydı?

Florya'daki son fotoğraf da Mertens ailesinden gelsin. Ciro'nun adının haykırdığını duyan Kat ağlamaya başladı. Yanında Dries, arkasında Erden Timur, ekran başında ben gözlerimiz dolarak izledik kendisini.

Ertesi sabah her şey Galatasaray Lisesi'nde İstiklal'de başladı. Lisenin önünde toplu fotoğraf verildi.

Sonra seçim otobüsüne binen siyasetçiler gibi çıktılar tepesine otobüsün aslanlarım. Elimizde "içecekler" başladık şampiyonluk turuna.

  

Otobüste giderken YouTube canlı yayını başladı.

Marşlar, danslar, meşaleler, partilemeye başlamıştı takım artık iyiden kıvamını aldı. Otobüs yolculuğunun benim için zirvesi bu videoydu. Dries ilk geldiğinde Lucas ile bir sarılışı vardı, transferlerinin açıklandığı videoda. O andan başlayarak kendisine karşı kocaman bir sevgiyle bağlandım. Bebeğimsuyun bebeği Ciro ise özellikle bu sene ayaklandıktan sonra geldiği maçlarda hep ön plandaydı. Sosyal medyada her iç saha maçına damgasını vurdu. Şampiyonluk kutlamasına giderken babasını bile şaşırtan bu tepkiyi veriyor stadı görünce. Allah nazarlardan korusun.

Stada dair paylaşmak istediğim ilk fotoğraf bu oldu. Böyle bir heybetin tadını çıkarmalıyız bence. Kendisi bilgisayarımın yeni masaüstü fotoğrafı olacak.

İkinci fotoğraf dün gecenin müzik anlamında yıldızı olan Edis'e ait. Potpori yapmış, dansçı hazırlamış canım benim. Çok güzeldi, çok!

Sonra meşaleler yandı drone'lar stadın üzerinde uçarak müthiş bir görsel şölene imza attılar.

Sırayla yönetim, hocalar, gençler ve nihayet as takım geldi. Kaptanlar hariç forma numaraları ile çağırıldı klasik olarak. İlk olarak Eyüp'ü gördük ama onu atlıyorum. Sonra 6 numaralı forması ile Davi'yi ve dünyalar şirini oğlunu gördük.

Sonra Kerem Demirbay 8 numaralı forması ile çıktı stada.

Ve gözümün nuru arz-ı endam ediyor. 10 numaralı formasıyla Dries Mertens ve ailesi!

Sırada 14 numaralı formasıyla Willie! Soğuk değil, duvarlı, unutmayın :)

Tam bir rockstar edasıyla gördüğünüz beyefendi 17 numaralı formasıyla Derrick!

Çıkış tünelinde gözlerimi dolduran o isim, rakibin yedek kalacak diye burun kıvırdığı, Galatasaray'ın öz evladı, Berkan Kutlu!

We are the champions şarkısı ile sahaya çıkan Tete 20 numaralı formasıyla sıradaki isim.

Burada ilk kez itiraf ediyorum. Hakim bence çok cool bir adam. Zaten tüm dünyayı hiçbir yerine takmayıp Filistin bayrağı ile sahaya çıkmasından belli.

Tek başına oynayarak şampiyon olan Kaan (LOL) 23 numaralı formasıyla işte buradayım diyor!

Sahaya çıkış şarkısı seçmemiş çünkü stadın, taraftarın, ortamın sesini duymak istemiş. O çıkınca stat Victor Nelsson diye inledi!

Kendisi parti planlayıcısı olmakla kalmayıp tam bir romantik serseri. Huzurlarınızda, Sergio Oliveira!

Sıramız 34 numaralı forması ve şahane şapkası ile Lucas'a geldi.

Rastalı saçlar ona çok yakışıyor. Hele kara kızı kucağındaysa! Defansın haksız rekabeti. Abdülkerim Bardakçı!

Bu senenin X faktörü oydu bence. Gösterdiği çıkış, Nando'nun kalesi hariç her mevkide çatır çatır oynayışı onu bu yılın MVP'si yaptı benim gözümde. Evet, şu an seçtim.

Eyüp ve Ndombele'yi atladım ama Carlos'a içim el vermedi. Zira kendisinin Paşa'ya attığı gol bence şampiyonluk emaresi comeback golüydü. Teşekkürler Carlos!

Sıra kaptanlarımda. Öncelikle Kerem. Binbir suratsızlıkla çıktı sahaya. Geride durmalar, otobüsteki ağırbaşlılığı falan... Sanırım Kerem'i Samiyen'de son kez gördük. Artık hayırlısı.

Sonra Mauro geldi. Ama ne geliş! Derin Galatasaray pelerinini çekmiş omzuna. Önce Beni Sev şarkısıyla çıktı ki rakibin forvetinin şarkısıymış.

Sonra pelerini attı ve asıl şarkısına geçti. Yüzü gülünce güneş doğan adam, iyi ki bizimle!

Ve haksız rekabet. 17. kupası, 7. şampiyonluğu, bizim geminin kaptanı, esas oğlan. Nestor Fernando Muslera!

Kupa sırayla topluca kalktı.

Teknik heyetin kupa fotoğrafı.

Dries ile Sergio'nun kupalarımızı kaldırışı...

Kerem ile Berkan... 13. olduğumuz 2021-2022 sezonunda bu takımdaydılar. En dibi gördüler. Şimdi de zirvedeler. İki sene üst üste şampiyon oldular. Daha da olacaklar inşallah. Canlarım benim.

Okan Hocam ve Ali Yiğit'in kupa hatıraları çoğalıyor.

"Eee alıyor musun kupa falan?"

Abdülkerim'in kupa pozu, zira kendisi epey hak etti.

Barış'ım anneciği ile verdi kupa pozunu.

Aşkın olayım bey ve kupa pozu. İki kupayı da kaldırmış dana :)

Benimkinin de kupalarla pozu olsun tabii ki!

Gecenin en güzel fotoğraflarından birisi. Kerem'in bütün akşam yüzünün güldüğü nadir anlardan olabilir. Bebeğimsunun aslan payını veririm.

Galatasaray'ımda hedef asla bitmez. Yeni hedefimiz daha şampiyonluk akşamından belli oldu. Hedef 25, hedef 5. yıldız! Her şey daha güzel olacak. İnanın, güvenin, vazgeçmeyin. Unutmayın, vazgeçtiğinizde yenilirsiniz! İyi insan olmaktan da asla vazgeçmeyin. Zira artık biliyorsunuz İYİLER SONUNDA MUTLAKA KA24NIR!