Hayatımın masalı..

Günlerden bir gün diye başlar bildiğimiz hikâyeler.
Develeri berber, pireleri tellal yaparlar. Annesinin beşiğini sallayan evlatlar olur.
Masaldır çünkü onlar.. Gerçek değildirler..
Sadece mini mini bebekleri uyutmak için anlatılırlar.
Bugün, ben kendi masalımı anlatmak istedim.
Hem rüya kadar güzel, hem de gerçek bi masal benimkisi..

Bilenler bilir.. Benim yaklaşık 3-4 senelik bi hayat arkadaşlığım var. İlişki demiyorum, birliktelik demiyorum. Çünkü hayatımdaki insan gerçek bir hayat arkadaşı, yol arkadaşı. 3-4 senelik diye belirsiz bir zaman dilimi verdim. Çünkü nerde başladığını, nasıl başladığını hatırlamıyorum. Çok iyi dosttuk biz sevdiceğimle. Her şeyi paylaşabildiğim nadir insanlardan biriydi o. Gel zaman, git zaman ilerledi aramızdaki dostluk. Bi gün farketmeden aşık oluverdik birbirimize. Can olduk, huzur olduk, mutluluk olduk. Hepsinden önemlisi NEFES olduk. Parça parça, küçücük molalar vererek sürdürdüğümüz yol arkadaşlığı şimdi hiç olmadığı kadar güçlü, hiç olmadığı kadar mutluluk veriyor.

Herkesin masalı kendine, herkesin hayatı da öyle. Ama ben bizimki gibi bi yakınlık ne gördüm, ne işittim. Bu dostluk aşka dönüştüğü günlerde Feridun Düzağaç'tan Alev Alev'i dinlerdik biz. Şarkıda ne diyor;

korkuyorum bakışların çarpınca bana..
kendimi arıyorken, olmaktan korktuğum yerdeyim,
Sendeyim!
Al beni, ne yaparsan yap..

şarkının bu sözlerinde kendimizden geçerdik. Göz göze gelemezdim ben onunla. Laf aramızda hâlâ da o bakarken bakamam doğru dürüst böyle bi rengim değişir, tuhaf bişey olurum.. Bakışları çarpınca korktuğumdan değil de işte bakmaya kıyamayacak kadar sevmemden. O dönemde, yani biz arkadaşken korktuğum şey aslında bakışlarının çarpmasından ziyade onu kaybetmekti. Evet, bu korku hâlâ var. Hem de o günün bi milyon misli kadar. Aramızda bişey olacağını ilk günden hissetmiştim adeta. Eğer aramızda bişey olur da onu kaybedersem, yalnızca sevgilimi değil, dostumu, arkadaşımı, hayatıma giren en özel insanlardan birini de kaybedecektim. Bu yüzden onda olmaktan korkuyordum aslında Ha bu korku bi işe yaradı mı? Hayır! Olmaktan korktuğum yerdeyim, sendeyim sözü de bu yüzden çok özel. Onunla olduktan sonra da hiç çekinmedim. Al beni, ne yaparsan yap diyebilecek kadar gözüm kapalı güvendim ona.

Bi de birbirimize bi kaç aşk kadar geç kalıp, yanlış gidenlerin ardından yorulmalarımız var tabi de, geçmiş geçmişte kaldı. Geçiniz.. Bu bi masalsa, mutlu anlar anlatılır ve mutlu sona bağlanır. Bi kaç sene önce hiç tanımadığın, başka yerlerde yaşayıp, başka şeyler yediğin içtiğin bi adam çıkıyor karşına bi gün.. Ve o adam, belki de geleceğinin başrolünde oluyor. Hayat tuhaf.. Ama ben ne yaşadığımı, ne hissettiğimi biliyorum. 24 senelik ömrümde hiç bu kadar mutlu olmadığımı da.. Bugün sevgililer günü değil. Ben bunu sevgiliye böyle çok bi içim kaynadığı gecenin ertesi günü yazıyorum Ama sevgililer gününe kaydettim. Biz şu anda büyük ihtimal telefonda konuşuyoruzdur. Eğer ki pc başında olursak fena sürpriz olacak sıpaya İnşallah diyeyim.

Neyse uzattım. Herkesin masalı kendine güzel. Benimki de bana.. Hayatımdaki adam, canım, ömrümün yegane sahibi, sevgilim, sevdiceğim, yol arkadaşım, nefESim iyi ki varsın, iyi ki benim her bişeyimsin. 'Seni çok seviyorum' cümleciğinin yetmediği tek canlısın. Her günümü sevgililer günü kıvamında geçirdiğin için teşekkürler. En kötü günümüz böyle olsun..

Son nefesimde elimi sen tutacaksın,
son sözlerimi bi sen duyacaksın