Nefes

Uyursan ölürsün, uyursan hepimiz ölürüz.

Filmin bu sloganla anılıp durmasından bana da gına geldi. Fakat yüzbaşının nöbette uyuyan askerine öyle bir haykırışı vardı ki bu slogan ile başlayan, süregelen ve sona eren benim bile uykularım kaçtı. Dün izleme fırsatı buldum filmi. Ayrıntıları gelecek hafta sonuna doğru Sportif Cümleler'de olur ama buraya da bir iki cümle ekleyeyim dedim.

Askerlik kutsal bir iş. Ailesinden vazgeçen gençler görüyorsunuz filmi izlerken. Ki benim en çok parçalandığım sahneler telefondaki konuşma sahneleri olmuştur. Gülümsetmek istenen yerlerde bile gözler dolu dolu gülümsüyorsunuz istemeden. Çok değer verdiğim bi dostumu askere göndermiştik 2008 Aralık'ında. Tahmin ettiğiniz üzere kısa dönem yaptı ve şükürler olsun 2009 Mayıs'ta da döndü. Ama o 5 ayda ne çektiğimizi bi Allah biliyor bi biz.. Şimdi Ağustos'ta Allah izin verirse dünyada en değer verdiğim insanlardan birini daha askere göndereceği(z)m. Yokluğuna nasıl dayanacağımı bilmesem de "en büyük asker benim askerim" olacak işte..