Eski bi dosta veda eder gibi.. #AliSamiYen

Dün gece hayatımın en duygu dolu gecelerinden biriydi. Eski bi dosta, mabede, Sami Yen'e veda ettik biz dün gece.. 7'sinden 77'sine tüm Galatasaraylı'ların gözleri doldu. Futbolcusundan antrenörüne, başkanından taraftarına, hep birlikte, tek yürek olup, aynı gözyaşlarıyla suladık Sami Yen'in çimlerini. Orada değildik, hiç olamadık belki ama, yürek neredeyse, ruh da oradadır. Vücutlar farklı yerlerde de olsa, ruhlar dün gece Sami Yen'de, Mecidiyeköy'deydi..

18:00'de efsaneler maçıyla başladı hüzün dolu şölen. Parçalı Takım, Mercan Takım'a karşıydı. Bol gollü bi karşılaşma izlesek de 'Parçalı Sami Yen'de parçalar' düsturu yine devredeydi. Parçalı Takım, Mercan Takım'ı 8-3 yenerek farka koştu. Ama takım ayrımı da biraz ağır olmuş şimdi laf aramızda. Parçalı Takım'da; George Hagi, Tugay Kerimoğlu ve Tanju Çolak vardı. Mercan Takım'da ise en dikkat çeken isimler tabii ki Hakan Şükür, Arif Erdem ve Cevad Prekazi'ydi. Haksız rekabet! :) Maç 30'ar dakikalık 2 devreden toplamda 1 saat sürdü. Tadına doyulmaz 1 saat sonunda skor tabelasında 8-3 Parçalı Takım üstünlüğü vardı.

Parçalı'nın gollerini; Savaş Koç (2), Tanju Çolak (2) ve İlyas Kahraman (3) kaydederken, Mercan'ın golleri ise Hakan Şükür, Prekazi ve Turgay Aksu'dan geldi. Hakan Şükür'ün golünü Arif Erdem ile atması ve Prekazi'nin füzesi, eski günleri yad etmemize çok yardımcı oldu. Tabi güzel golden sonra sıra kutlamaya gelince de eski günlerdeki gibi omuz omuza ayrıldılar rakip ceza sahasından :)

ps: Gollerden derlenen bi video aradım ama bulamadım. İzleyemeyenler kusura bakmasın..

Efsanelerin maçı bittikten sonra, Görsel şölen başladı. Işık gösterileri, dansçılar ve tabii ki meşaleler.. Sami Yen'i son kez yaktık biz dün gece.. Şarkılarla, efsane maçlardan kısa kısa görüntülerle, tüm hatırasıyla, tüm heybetiyle bi kez daha gördük, bi kez daha hatırladık Sami Yen'e neden mabet dendiğini. Sevgili Yalçın Gruda, Ali Sami Yen olup seslendi. Bu sesleniş yalnız kulaklara mıydı peki? Asla! Bu sesleniş önce yüreklereydi.. Yalçın Gruda'nın Sami Yen Stadı olarak söylediklerinin ardından şölenin ilk parçası tamamlandı. Ve son maç olan Beypazarı maçına geçildi.

Maç tutuk başladı biraz. Hepimiz buruktuk tabi. Takımdakiler de öyle.. Biraz da defansif bi kadroyla çıkılınca sahaya, ataklardaki tüm yük kaptanın omzuna bindi. Arda da tek başına nereye kadar?.. Önce Beypazarı'nın golü geldi. Sonra da dakikalarca gol bekledik. Sami Yen'e buruk mu veda edeceğiz, böyle mi olacak diye hayıflanırken Servet'in röveşatası geldi. Çok sevindik tabi. Ama biraz daha zorlamak lazımdı. Zira son gol Servet'e ait olmamalıydı. Maç berabere bitmemeliydi. O anda gözleri asıl dolduran olay oldu. Arda, maç başından beri zorladığı, istediği, hakettiği golü buldu. Golü attıktan sonra da fotoğraflarda gördüğünüz gibi doldu gözleri.

Golünü atar atmaz da Sabri'ye koştu. Dün akşam sahada olması en gerekli adamlardan biri olan Sabri'ye.. Evet, Sabri dün akşam yalnızca yedek kulübesinden katılabildi vedaya. Çok istedi oynamayı, olmadı.. Kısmet değilmiş.. Hagi de çok istemiş Sabri'nin son kez Sami Yen'in çimlerinde top koşturmasını, çubuklu Sami Yen formasıyla veda etmesini mabede, fakat yapamamış. Skor dezavantajı, Hagi'nin Sabri'yi sahaya göndermesine engel olmuş. Önce Gökhan Zan-Culio değişikliği, sonra devre arasında Aydın-Kazım değişikliği ve en son da Barış-Emre Çolak değişikliği yapılınca, Sabri'ye fırsat bulamadı Hagi. Sabri de böyle bi gecede oynamak isterdi. Sabri de bizim kadar taraftardır. Bakmayın milletin ağzında sakız olduğuna, candır Sabri. Hakkında edilen onca gereksiz lafa rağmen kimseye dönmez sırtını, güzel insandır. Duyguludur. Arda da Sabri'nin o duygusallığını hissetmiş olacak ki önce ona koştu gol olunca. Sabri de eminim kendi gol atmış kadar sevinmiştir. Fotoğraf da o anın bi enstantanesi gibi baksanıza.. Arda belki de ağlamamak için sarıldı Sabri'ye böyle.. Kimbilir..

Bu sevincin ardından ise sevgi yumağı olma vakti geldi. Belki de Sami Yen'i son kez omuz omuza görme vakti.. Emre Çolak geldi ilk. Arda onun idolü ne de olsa. Bi bayrak yarışı onların arasındaki.. Sabri ve Arda'nın üstüne sıçradı adeta. Bu sevinci, golün mutluluğunu abileriyle birlikte yaşadı Emre. Maç böyle bitsin, Sami Yen'in son golü Arda Turan'a nasip olsun diye dualar ederken Kazım da bi gol attı ve malesef maç Kazım'ın golüyle 3-1 bitti. Neyse tadımızı kaçırmayalım.

Taraftar çok güzel pankartlar hazırlamış Sami Yen için.. Yer yer sessiz kalsalar da, Adnan Polat'ı ıslıklasalar da, Aykut'u ıslıklasalar da, pankart konusunda hakkını vermek lazım. Özenilmiş, belli. Yukardaki ilk pankartta; "Çektiysen kahrımı, helal et hakkını, zorlu sevdam, hoşçakal.." diyor. Beni en çok acıtan pankart bu oldu sanırım.

Bir diğer pankart ise; Ali Sami Yen baş harflerinden esinlenilerek yazılmış; "Anılardır Seni Yaşatacak" Bu pankart da doldurdu gözlerimi, en az yukarıdaki kadar..

"Dont think the fire in the hell stopped burning!" yani, "Cehennem ateşinin yanmayı bırakacağını sakın düşünmeyin!" pankartı da düşünülmüş ve yapılmış en güzel pankartlardan biri olmayı başardı.

Son pankart ise kapalıyı neredeyse boydan boya kaplamış olan "Hatıralar yıkılmaz bu cehennem son bulmaz!" pankartıydı. Sarının da kırmızının da en güzel tonu kullanılmış bu pankartta. Tam bunu arkalarına alıp poz veriyorlar ya, maç da tam bu pankartın önünde başlıyor ya, bittim orda.. Gözler yine dolmaya başladı. Sonra maça geçildi de ağlamaktan kılpayı kurtulduk.

Öyle kolay kurtulmak var mı? Yooook.. Veda dediğin ağlak olur, hüzünlü olur, için parçalanır.. Ali Kırca da şiirini okurken hepimizi mahvetti. Başlığa yazdım ya Eski bi dosta veda eder gibi diye.. İşte eski dosta Ali Kırca'nın gözyaşlarımızı patlatmasıyla veda ettik biz dosta. Önce Barış Manço'nun dinleyen herkesi mahveden şarkısı Unutamadım'ı dinledik. "Gözlerimde yaş, kalbimde sızı.." tam bizi anlatan cümleydi aslında. Müthiş şarkı biterken gözler dolu doluydu, dudaklar ısırılıyor, yumruk yapılıyordu kendimizi kasarken. Ağlamayacağız ya güya.. Şarkı biterken Ali Kırca veda mektubuna girdi.

Daha doğduğunda Ali Sami Yen diye fısıldadı kulağına o ses adını..
Bir babanın çocuğuna vasiyeti gibi Ali Sami Yen dedi.
Sami YEN dedi, YEN dedi.
Yen dedi, YENDİN..
Yendin bu alemde yenilecek ne varsa birer birer..
Önce ümitsizliğimizi yendin,
"Galatasaray varsa, umut hep vardır" deyip de yendin.
YENDİN İŞTE!
Takarken 6 kez krallık tacını,
Gururu taç yaptın başlarımıza..
Ve fakat kralların kibrini yendin,
O müthiş tevazunda.. Yendin..
"Sevenleri üzmeyelim baba" dediğinde,
Renklerin para esaretini yendiğin gibi yendin bir kere daha!
Çanakkale'deki kınalı kuzulardan mirastı başkaldırışın yedi düvele,
Kurtuluş savaşına taşınan mermilerin ışıltısıyla,
Yendin bu topraklarda karanlığı, en umutsuz zamanlarda..
Yendin Milan'ı, Manchester'ı sildin devler liginden en mağrur anlarında,
Barcelona'yı, Real Madrid'i devirdin,
YENDİN, YENDİN,
Açıldıysa, ilk sen açtın bu ülkenin kapılarını Avrupa'ya,
Sen getirdin tarihin en büyük şeref madalyasını bu coğrafyaya,
Ülkemin yüz yıllık yalnızlığını yendin dünyada,
Duyuldu adın Cezayir'den Çin'e, Kenya'dan Arjantin'e,
Kimsesizliğimizi yendin,
Yendin bu dünyada yenilecek ne varsa,
Çünkü sen ALİ SAMİ YEN'din..

Şimdi gidiyoruz işte.
Çığlıklarımızı, hasretimizi ve gözyaşlarımızı bırakıp çimlerine,
Kahraman ruhunu ödünç alıp götürüyoruz gittiğimiz yere..
Adını yazmak için yepyeni zaferlere..

Bu satırları bağıra bağıra okurken Ali Kırca, iki isim vardı hepimizi yerle yeksan eden. Tugay ve Arda. Mahvolduk hepimiz. Ağlamayacağım diyenler, en sert adamlar, en soğuk adamlar bile tutamadı gözyaşlarını. Bana bakmayın ben zaten sulugözün önde gideniyim de, kimlerin ağladığını gördüm, okudum, duydum bi bilseniz.. Ama şu ikisinin gözyaşları bitirdi beni de..

Yıkıldığını izlemeye yürek dayanmaz. Sakın görmeyeyim. Vedasına bile dayanamadı gözler. Yemişim Aslantepe'sini de, TT Arena'sını da.. Bizim ruhumuz, bizim kalbimiz hep orda kalacak. Hep Mecidiyeköy'de atacak, hep Ali Sami Yen diyeceğiz gittiğimiz yerde de..
Kahraman ruhunu aldık Sami Yen, seni bırakıp gitmiyoruz ki, yanımızda götürüyoruz.
Unutma, Hatıralar yıkılmaz, kahramanlar ölmez!

Son olarak, Anladım ki şarkısı vardır Leman Sam'ın. Ondan da bi veda şarkısı yapmışlar ki yıktı geçti o da.. Dinlemez olaydım dedim ama, buraya da ekleyeyim. Bakarsınız bilgisayara atmak nasip olmaz, burda hatıra olarak kalsın..