Uyku, uyku, neredesin uyku?

Annem ben küçükken bana istisnasız her sabah "akşam yatmak bilmiyon, sabah kalkmak bilmiyon" şeklinde söylenirdi, ama HER SABAH! Ben de "Allahım" derdim, "biraz büyüsem de istediğim saatte yatıp fosur fosur uyuyabilsem"... Kimse bana o zamanlar bok uyursun demedi tabii. Bugünlerde ne çekiyorsam uykudan çekiyorum...

Hayatımın hemen hemen her döneminde kendimde en çok sevdiğim özelliklerimden birisi; çok takıntılı olduğum bir durum yoksa, başımı yastığa koymam ile uyumam arasında geçen sürenin 2.5 - 3 dakika olmasıdır. Bu kadar net zaman verebilmem de şuradan geliyor, mesela sevdiceğe mesaj atmışım ve saat 23:22, adam bana 23:25'te dönüş yaptıysa ben o mesajı sabah uyandığımda görüyorum. Velhasılı uykuya dalmakla ilgili zerre sıkıntım yok çok şükür.

Gel gelelim benim sıkıntım yatağa girmekte. Bu geceyi örnek alalım. Şu an uyku sorunsalımı yazdığım bu cümleleri yazmak yerine yatağımda olsaydım, muhtemelen siz bu yazıyı okuyor olmayacaktınız zira ben 3. uykuma geçmiş olacaktım. Ama yatak dışında geçirdiğim, geçirmek istediğim vakit o kadar fazla ki, bazen uyku ile vakit kaybettiğimi düşünüyorum. Ve evet, bu fikrim de yatağa girince geçiyor. Yatağa girdiğim andaki ruh halim yukarıdaki gif gibi oluyor.

Bu durum beni en çok sabahları vuruyor. Telefon 6.45'i vurduğunda ötmeye başlıyor walk in the forest alarm melodisiyle. O an ölsem "Allahım neden ben" diye isyan etmem muhtemelen tam aksine "yaşasın artık uykum bölünmeyecek" kafasına ulaşırım. Bu sabah 5 dakika daha, 5 dakika daha diye mırıl mırıl ede ede 7.17'ye kadar oyalandım. İşe gitmek için servise bineceğim ya, evden 7.20'de çıkıyorum. Sabah 3 dakikada giyinip evden çıkarak kendi rekorumu kırdım diyebilirim. 

Şimdi, buradan çıkaracağımız 2 ders var:

1. Anneler daima haklıdır, o an kızsanız da bir gün mutlaka haklı çıkarlar.
2. Dünyada en çok doyamadığınız şey ne yemek yemek, ne onu görmek ne de başka bişeydir. Genele yaydığımızda en çok açlığını çektiğimiz şey kesinlikle uyku.

Allah rahatlık versin :)