Şampiyonlar Ligi vol.8

inanmış 11 adam, sevinçten ne yapacağını şaşırmış milyonlar=GALATASARAY

Derin bi nefes............
Aldım tamam. Aslında sırf "ÇEYREK FİNAaAAaaaAaaAL!!!!!" yazıp köşeme çekilip keyfime bakmam lazım ama bu herifler durup durup öyle bir maç çıkarıyor ki, normal sevineceğin maçlarda bile zıvanadan çıkarıyorlar canları sağ olsun. 1-1'in rövanşında -beni hiç şaşırtmayarak- maçı yine zora sokup buna rağmen almasını bildi. Dünya üzerinde yumurtayı bu kadar kapıya getirip de çıkaracak yer arayan başka takım yoktur, net! Şu zorluğu yüzünden, zor olduğu için mi seviyoruz bu takımı yoksa biz ya? Siz bunu düşünedurun, ben fotoromana başlayayım.

Öncelikle direkt çirkefleşeyim. Schalkelilerin attığı iki gol var ikisi de net faul. Nando'yu engelleyip Drogba'yı iteliyorlar. Yanlarına kalıyor mu? HAAAYIIIIR! Şu şekilde ağızlarının paylarını verdik.

Sırf şu Hamit'in golünün bile sayfalarca hikayesi yazılır. Sen git bütün sezon direklere nişanla, patlat, salla, sars, bir türlü atama... Sonra en atman gereken yerde o top gitsin direğe çarpıp bu kez içeri girsin ve maçı getirsin. Fatih Hoca'nın dediği gibi "takdir-i ilahi".

Burak'ın attığı golden sonra "Drogba sevinci" yapması ve Drogba'nın da ona katılması sahip olduğumuz yıldızdan ziyade, sahip olduğumuz tevazu dolu bir yıldızı işaret etmiyor da ne anlama geliyor? Maç sonunda da "Burak'la oynadığım için çok şanslıyım" dedi. Yine dört ayak üstüne düştük.

Burak'ın golden sonraki şu fotoğraf da bu sezonun en en ennn güzel fotoğraflarından birisi. Arşivlik bu at kenara.

Maç sonundan fotoğrafları seri halinde ekleyeceğim ama o fotoğraflara başlamadan evvel şu fotoğrafı da yine arşivlik fotoğraf olarak ekleyeyim. Umut'un golü sanırım delirip sahaya giren Sabriciğimi çıkarırsak kenarda kalanlar da delirmenin fotoğrafını veriyor. Biz de televizyon başında deliriyoruz tabii. Yalnız bırakır mıyız? HAAAYIIIR!

Maçtaki tek kötü an, en kötü an, şahsen kupadan falan da vazgeçtiğim an bu görüntüyü gördüğüm andı işte. Semih'in baygın şekilde sedyede yatıyor olması, düşünmek bile istemediğimiz, konduramadığımız birçok şeyin akla gelmesi, zordu gerçekten. Allahtan güzel haberlerini aldık. 

Gelelim maç sonu fotoğraflarına. Seri halinde ekliyorum zira adrenalin vücuttan etkisini çekiyor ve ben yavaş yavaş düşüyorum.  

 

 

  

 

Sorması ayıptır bu adamlar ne zaman takımın parçası olup Hocayı böyle sahiplendiler ya :) At kafası kadar nazar boncuğu lazım. Florya'nın girişine şöyle asacaksın...

Veee gecenin son fotoğrafı... Maç sonu soyunma odasından, odanın adına yaraşır şekilde. O rahatlama, o mutluluk, ve o gururla. Çeyrek final için yürüyedur Galatasaray!