Dün akşam kabus gibi başladı ilk yarı da bu şekilde devam etti. Geride bıraktığımız 2 sene ve bu senenin başında Fatih Terim ayarı dediğimiz olaya güvenerek içimiz rahat oluyordu. Kaldı ki unutulmaz geri dönüşler ve hiç beklemediğimiz maçlardan aldığımız galibiyetler de haklı çıkarmıştı. Taa ki Mancini gelene kadar... Hiç beklenmedik maçlarda gelen puan kayıplarının ardından ilk 15 dakikada 2-0 geriye düşünce birçoğumuz nasılsa sezon bitti kafasına girmiştir muhtemelen. İkinci devrede bulduğumuz 3 gol ise takımın oyunu kontrol edebilitesinin ve istediği zaman gol bulabilitesinin göstergesi gibiydi. En azından benim gönlümden geçen bu şekilde olması. Zira kötüsünü düşünmek içimden gelmedi hiçbir zaman, bu da benim lanetim diyeyim. Burak'ın attığı iki golün ardından gelen Umut golü, ki birçok manşetin "Umut" dolu sözler fısıldadığını tahmin edebiliyorum, bize yukarıdaki gol sevincini yaşamayı da gösterdi. Geçtiğimiz günlerde baba olan Umut'un Bebeto sevinci yapması şüphesiz ki maçın come back'i dışındaki en güzel anıydı. Bu haftayı da geride bıraktık, Şampiyonlar Ligine kaldı 2. Yürüyedur GALATASARAY!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎