Hem yarabandım hem yaram

Teoman'ın Gönülçelen'inde geçen bu cümle sanırım bi insanın sevdiğine söyleyebileceği en doğru söz öbeğidir. Sevgili sizi istemeden üzer, kırar, yalnızlıklara iter.. Ama iyileştirecek, açtığı yaraları kapatacak da yine odur ya, işte bu yüzden sevgiliye söylenebilecek en doğru laf budur.

Dün akşam çok zor geçti. Özledikçe tersleşme, karşımdakine karşı can yakma çabasına girme gibi bi huyum var malesef. Sanırım kendimde en sevmediğim özelliğim bu. Hani özlüyorum benim canım acıyor ya, altta kalmayacağım ya, ille onun da canını yakacağım. Dün akşam böyle bi uğraşım oldu Ama karşımdakiyle aramızda öyle tuhaf bişey var ki kavga bile edemiyoruz arkadaş (: nasıl bi bağdır anlamıyorum ki.. Canını yakmak istiyor bi yanım {asrın itirafı!} ama öte yandan da dayanamıyorum üzülmesine. Biliyorum o da asla istemiyor üzülmemi.. Zaten bana herkes kıyabilir herkes canımı yakabilir bi o kıyamaz, aynı şekilde herkese kıyar herkesin canını yakar ama bi bana kıyamaz.. Yine kıyamadık da işte biraz soğuduk diyelim {bizim soğumamız ne kadar olacaksa, cehennem buz tutar mı ulan diye de arabeske bağlarım :)) }..

Neyse sonra baktım ciddileşiyoruz, bi korku geldi bana. "Biz bu değiliz" diyebildim sadece.. Hemen anladı ne demek istediğimi. "Anladım ben aşkım tamam" dedi. Ben kendimi anlatamıyoken o beni anlayıveriyor ya, işte ben bu adamın bu huyuna aşığım arkadaş :)) neyse burdan bi çözülme oldu ikimizde de ve tatlıya bağladık çok şükür. Farkettim ki, tek derdim, tek sıkıntım aslında onu özlememmiş. Evet üzüp üzüldüğüme bin pişmanım. Ama şu da varki içine atınca insan biriktiriyor ve patlaması daha acı sonuçlara sebep verebiliyor. Benim bu durum yaklaşık bi haftalıktı mesela. Tuttum tuttum bi nefeste geri çekildim, hiç istemesem de! Neyse herşeyi tatlıya bağladık. Zaten biz ilk tanıştığımız günden beri -bi an düşündüm de- hiç öyle uzun uzun soğuk, ya da küs kalamadık ki.. En ciddi olaylarımızda da böyleydi bu durum, arkadaşken de böyleydi, dostken de böyleydi, sevgiliyken de böyle oldu.

Velhasıl kelam bunları anlatmamın sebebi biraz içimdekileri dökmek, biraz da okuyanlara tecrübelerimi aktarmak bik bik bik :))

1. birincisi; özlediyseniz karşınızdakine direkt özledim deyin karşınızdaki de sizin hasretinizi dindirsin, benim gibi adamın burnundan getirmeyin hayatı :)) ps: nefESim valla çok özür dilerim tekrar :p
2. ikincisi; birini gerçekten çok seviyorsanız ve karşılığı olduğunu da düşünüyorsanız, kendinizi ona dosdoğru anlatın, onu da dosdoğru, herşeyiyle tanıyın. Avcunuzun içi gibi bildiğiniz biri hiç tanımadığınız birinden her zaman evladır.
3. üçüncüsü ve sanırım en önemlisi; kızlar, kavga ederken cadalozlaşmayın, erkekler, kavga ederken odunlaşmayın. Unutmayın, seviyorsanız nasılsa barışırsınız, birbirinizin yüzüne bakacaksınız yine. Söylememeniz gereken şeyleri sakın ola ki söylemeyin.

Serap ablanın ders saati bitmiştir. Hadi hepiniz dağılın şimdi. Benim özel işlerim var :p