Ağlamadan mutluluk olmaz

Sevgili Tarkan'ın Ayrılık Zor şarkısının girişidir, "ağlamadan ayrılık olmaz, hatıralar uslu durmaz" cümlesi. Onu Galatasaray'ımızı düşünerek biraz değiştirince ağlamadan mutluluk olmaz başlığı çıktı. Gelelim başlığın içerdiği fikirlere;

Malumunuz geçtiğimiz günlerde şu yazıyı döktürmüştüm. Galatasaray'ın verdiği dayanılmaz acının boyutlarını dilimin döndüğünce anlatmaya çalışmıştım. İşte o Galatasaray, benim yazdığım yazının ertesi günü yıllardır baş belası olan ES-ES deplasmanına gitti -Allah'ım ES ES yazmayı çoook seviyorum :))- Şimdi yukarda Allah var, Daddy Cool'un sakatlığı sebebiyle korktuğum bi maçtı benim. Ama takım 3 gollü bi galibiyetle döndü. Taktiğini tekniğini diğer bloglardan okumuşsunuzdur, bol bol da dinlemişsinizdir zaten. Ben her zamanki gibi işin romantik boyutuna eğileceğim.

ES ES maçında uzun zamandır görmeyi beklediğimiz iki şey gördük. Birincisi; kaptan "nihayet!" onu sevdiğimiz gibi oynadı. İkincisi de yukarıdaki fotoğraf.. Takımı böyle sımsıkı sıkı sıkı sarılırken ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum. Böyle cıvıl cıvıl, böyle coşkulu.. Sanırım mutluluğun asıl sebebi şu kenetlenmeyi görmekti. Aynen devam ederler inşallah.

ps: Misi ve Insua da hayırlı olsun. Resmi açıklamayı gözlüyoruz. Eller efbeşte :))