Hafta rakibin puan kaybıyla başlamış, sen yeni transferler bi yandan kupa mesaisi öbür yandan sıkıştırıyorsun kendini. Rakip Bursaspor. Zaman zaman beraberlik yeter dediğin 5. büyük olan Bursaspor. Gerilmeden çatır çatır oynayıp maçı alman şart. Birçoğumuz istemeye istemeye de olsa tek farklı bitse yeter diyoruz. Fit olmaya hazırız. Ama sen çıkıp "ey tanrım bana 3 tane, 3 de yetmez 5 tane, 5 de yetmez 6 tane" diyorsun. Ne güzel oluyorsun istediğinde. Bizi ne çok mutlu ediyorsun. Maçın ilk yarım saatinde bulunan 3 gol takımın rahat oynamasına sebep oldu. Ama maçın en kritik ve bence galibiyeti getiren noktası; takımın attığı her golden sonra 0-0 devam ediyormuşçasına baskılı oynaması ve sürekli gol aramasıydı. Aradığım, beklediğim, yüreğimin çarpmasına neden olan takım bu işte. Maç esnasında dualar okuyarak, maşallah çekerek izledim. Kalan 14-15 maçı da böyle net oynayalım. Rakip ister kaybetsin ister gidip şampiyon olsun. Böyle ilerleyen takım bir şekilde başarır ne de olsa. Maçın gollerini atan canım Sneijder, sevgili Eboue, değerli Drogba ve ciğerimin köşesi Selçuk'umun ayaklarına sağlık. Sol bek görünümlü kaptan Sabri'ye, Mancini'nin oğlu Ceyhun'a, kedilerin en aslanı Nando'ya tüm kalbimle teşekkürler. Yine de bu maçın adamı kalbimin Brezilya köşesi Melo olsun. Nice 100 maçlar oynasın bizle. Her maçını heyecanla, aşkla bekleyelim. Yürüyedur GALATASARAY'ım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎