İsyanım var ulan!

"O kadar kızgınım ki, birini öldürebilirim" Bu replik Ps: I Love You'dan Holly'e ait. Sevdiği adamı kaybettikten bir süre sonra içindeki özlem dayanılmaz hale gelince, annesine ağlayarak sarılıp bu repliği söylemişti. O sahnede sevgiliyle ben sımsıkı tutmuştuk birbirimizin elini. Hiç bırakmayacak gibi..

!Yazının şarkısı!

Gel zaman git zaman bugün ben de Holly gibi hissediyorum kendimi. O kadar sinirliyim, o kadar kızgınım ki, birinin canını gözümü kırpmadan yakabilirim. Bugünün nasıl bi gün olacağı sabah yataktan çıkmak istemememden belliydi zaten. Ofise geldim. Öğleye doğru en iyi dostlarımdan birinden bi mesaj aldım. "Onunla konuştum, iyiymiş, selamı var. İlaçlarını ihmal etmesin kendine iyi baksın dedi" yazmış. O an, tek bi an yaşadığım dumuru tarif edemem. Deli gibi sevdiğim, severken ayrılmak zorunda bırakıldığım, atlatmak için, onu yıpratmamak için uğruna savaştığım adam, bana mesaj göndermişti arkadaşım aracılığıyla.

Neden aracı koymuştu ki? Kendisi yazmaya cesaret edememiş miydi? Ayrıca neden sağlığımla, ilacımla, özetle benle ilgilenme gereği duyuyordu? Giden, vazgeçen, o adaletsiz seçimi yapan kendisi değil miydi? Şimdi ne değişmişti de benle ilgilenir olmuştu? Yada benim ilaçlarımı almam, kendime iyi bakmam neyi değiştirecekti?

Kafamın içinde dönen binlerce soru var. Soracağım kişi ise yok. Sonra bana sakin ol diyolar ya, ben işte en çok ona ayar oluyorum aq. Aklımı kaybettim ben. Neyin sakinliği ulan? Kimin sakinliği? Akşam Titanic var. Bıdır bıdır mesajlaşa mesajlaşa izlemek vardı şimdi. Reklam aralarında arayıp sesini duymak.. Off ki ne off!