Demek ki neymiş, oynamadan kazanılmıyormuş. Artık sinirlenmiyorum bile. Başarmak istemeyen insanların başarısızlığı beni sinirlendirmiyor. Önceki maçta sinirlenmiştim, çünkü rakip rizeydi. Bu maçta ise mevzunun, rakip ayırt etmeden aslında Galatasaray'ın kazanmak istemiyor oluşu. Maçı üçüncü gole kadar izledim, sonrasını bilmiyorum. Üçüncü gole kadar böyle savruk, dağınık, kimin nerede oynadığı belli olmayan, milli takım arasından çıkılmasına rağmen yorgun... Sekiz maç üst üste kazanarak gelen takımın bu hale gelmiş olmasını şaşkınlıkla seyrediyorum. Beşiktaş elini kolunu sallaya sallaya şampiyon olsun, hayırlı olsun. Galatasaray yönetiminin, teknik heyetinin, futbolcularının içine sindirsin. Ben sindiremiyorum. Gelecek sene umuyorum benim gibi başkalarının başardıklarını içine sindiremeyenler bu takımın armasını taşısın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎