Gündemi twitter'dan takip edince blog biraz öksüz kaldı, farkındayım. Ama bugün erken kalkmanın ve biraz da boşluğun sayesinde olayların şöyle bi üstünden geçeyim dedim. Futbolda son bi aydır neler olmuş bakalım.
Dün gece tam da olması gereken yerde, tam da olması gereken şekildeydi Galatasaray. Bernabeu'da, Real Madrid tarafından ağırlandık. Bernabeu Kupasını kazanamamış olsak da, bu tecrübeyi yaşamak futbolcular adına, bu keyfi yaşamak da bizim adımıza çok önemliydi.
Deli Saraylı ve Üsküdar'a Giderken'in hunharca bitirilmesinin ardından yeniden bi yerli diziye başlama konusunda endişelerim vardı. Bloga da yazıp yazmama konusunda ikilemde kaldığımı itiraf etmeliyim. Dedim ya bu iki güzel dizinin tanıtım yazılarını yazdım ve diziler bitirildi. Uğursuzluğum mu var nedir anlamadım ama yine de dayanamayıp yazıyorum Bizim Yenge'yi.
Ben küçüktüm, bildiğin bacak kadardım. Evimizin bulunduğu yerden, daha merkezi bi yere taşındık. Babaannem o evde kaldı. Evimizde.. Sonra bi kaç yer daha evimiz oldu ama hiç biri orası kadar evim olmadı belki de.. Tramvaylar benim için bu yüzden özel sanırım. Beni evime götürdüğü için bu kadar seviyorum.
İlk gelen fotoğraflardan koymak istemedim. Ne yalan söyleyeyim beğenmemiştim. Suçu formaya atsam da asıl beğenmediğim onun ruh haliydi belki de.. "Galatasaray aşkı hep içimde olacak" dercesine verdiği bu pozu ise sevdim. O da artık bizim gibi bi taraftar. Her şeyden öte huzurlu olacak ve sadece işini yapacak. Sırf bunun için bile değerdi gitmesine.. Yolun açık olsun Arda :)
Ağustos ve ramazan çeneme vurmuş durumda. Durmadan konuşuyorum. Bik bik bik susmuyorum hiç. İş yerinde zaten sürekli telefon görüşmeleri oluyor. Eve gelince de evdekilerle, telefonda, mesajla, msnde, mütemadiyen konuşuyorum. Bu beni iyi oyalıyor. Zaten göreceksiniz bu ay ne kadar madde sıraladığımı. Başlıyorum!
Kanal D'yi sevmiyorum. Yapım şirketlerinin her diziye salt para olarak bakmalarını sevmiyorum. Sanata sanatçıya saygısı olmayan insanları sevmiyorum. Bu kadar güzel kurulmuş bi kadronun, hepsini ayrı ayrı sevdiğim oyuncuların yaptıkları dizilerin "güya" izlenmiyor diye bitirilmelerinden nefret ediyorum! Evet, günlük nefretimizi kustuğumuza göre dizinin bitirilmesine dair ağlaklığımıza geçebiliriz.
"O kadar kızgınım ki, birini öldürebilirim" Bu replik Ps: I Love You'dan Holly'e ait. Sevdiği adamı kaybettikten bir süre sonra içindeki özlem dayanılmaz hale gelince, annesine ağlayarak sarılıp bu repliği söylemişti. O sahnede sevgiliyle ben sımsıkı tutmuştuk birbirimizin elini. Hiç bırakmayacak gibi..