Murathan Mungan'ın Kırk Odadan sonra okuduğum 2. kitabı. Akhbar isimli karakterin savaş sonrası ülkesine dönüşünü ve ailesinin izini sürmesini anlatıyor konu olarak. Verilen fikir ise bambaşka. Bir kadın kitabı Çador. Kitapta hiçbir kadın karakter yok, kadınla geçen bir tek diyalog bile yok. Fakat verilen mesaj, anlatılmak istenen duygu kadının nasıl ötekileştirildiği üzerine tamamen. Algıda seçici de olabilirim fakat bana geçen duygu buydu. Kadınların din kullanılarak sosyal hayattan nasıl soyutlandığına dair fikirler vardı. Kadın eleştirisi de vardı kitapta bu arada. Tamamen feminist duyguları barındırmıyor. Şöyle diyor mesela; "Belki de kadınların çoğu böyleydi. Aşkı hikaye yapan onlardı" Yani erkekler için sevmek sadece sevmektir. Ama kadınlar için olay kurgulanıp hikaye kıvamını alır ki kadınları yoran da muhtemelen budur. Öz eleştiri olarak aldım kabul ettim şahsen. Kitaptaki en çarpıcı fikir ise "gerçeklere çok şey eklersek yalan olur mu?" sorgusudur sanıyorum. Okuması keyifli farklı bir kitap Çador. Çünkü her sayfasında ayrı bir cümle kalbe dokunup geçiyor. Kitap okurken satır altlarını çizen biri olsaydım bu kitapta bir kalem bitirirdim muhtemelen. Kitabın bendeki baskısı Metis Edebiyattan, 112 sayfa ve 15,50 TL. Denemekten zarar gelmez noktasındayım bu kitapla ilgili. Deneyin, görüşelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎