Geçen sene bu zamanlardı. Ankara'dan ayrılacağım kesinleşmiş, ailecek ayrılık moduna girmiştik. Herkesle! Bugünlerde kalmalı gitmeli hareketli şarkılar bile duygulanmama sebep olmaya başladı. Nedir nedir diye düşünürken fark ettim ki, bir kere yaşadığın kocaman bir acı, tıpkı vücutta kırılan bir kemiğin her sene kırıldığı vakit sızlaması gibi kalbi sızlatıyor. O günkü kadar değil belki ama delip geçiyor.
Twitter 280 karakter olmuşken bu afili cümleyi buraya değil oraya yazmak lazımdı belki de. Öte yandan biliyorum ki hissettiklerimin buralarda olması bana iyi geliyor. Acınla, tatlınla, özleminle, kavuşturmanla, nefis bir ömür bahşetmişsin bana. Biliyorum ki birinin özlemini çekerken hissettiğim acı da güzel. Çünkü sevebilecek kadar temiz bir yüreğe sahibim. Kavuştuğumda insanların gözünde gördüğüm ışık da güzel. Çünkü birilerine kendimi bu kadar sevdirebildimse şahane biriyim. Sezen'in de dediği gibi, "Hayat Sana Teşekkür Ederim".
ps: Başlık fotoğrafı da mütüş bir insan olan bana gelsin 😄
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎