Adım adım 5. yıldıza yürürken son deplasmanlardan en zorunu da kılçıksız atlattık. Kılçıksız derken Trabzonspor'a herhangi bir taş atılmamıştır (müdüriyet). Maçın ilk yarısında aslında rehavet dediğimiz şeyin bünyeyi ele geçirdiğini itiraf etmek lazım. Zira çok da iyi oynamadan fakat gol de yemeden tamamlamayı başardık. Devre arası fırçası işe yaramış olacak ki önce Abdülkerim ile sonra da Alvaro ile birer gol bularak maçı 2-0 kazanmayı başardık. Burada öncelikle Abdülkerim'i övmek gerekiyor. Defansın göbeğinde mevzilenip bu kadar gol atabilen başka isim var mıdır inanın bilmiyorum. Yine duran top, yine Abdülkerim'in tertemiz vuruşu ile golü bulmak çok kıymetliydi. Sonrasında Alvaro'nun Yunus'umun asistini gole çevirmesi işten bile değildi. Hafta içi oynanacak kupa finalinden önce Trabzon'a "biz yenilmeyiz" sinyalinin çakılması bir yana puan farkını korumak ve son dört maçın tamamından yalnızca 1 (BİR) puana ihtiyacımız kalması kıymetliydi. Öbürleri kazansın, kaybetsin çok da önemli değil. Zira elbette alim bir Galatasaraylı olarak biliyorum ki bu işin goygoyu. Zira Galatasaray işi buraya getirdiyse 4 maçtan 1 değil, 12 puan alır. Teşekkür ediyoruz. Hedef 25, yürüyedurun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎