Gecenin Sonuna Yolculuk | Teoman

Ne zamandır yeni albüm goygoyu yapılmıyordu buralarda. Hafta sonu Teo'nun yeni albüm düşünce, biz de bas bas dinleyince dibimiz düşe düşe, dedim bu yazılır. Keyifli olacağını düşündüm, halen dinlememiş olanlara bu kapıyı açmış olmak istedim. Çünkü uzun süredir dinlediğim en güzel şarkılardan 7 tanesi bu albümün parçasıydı. Albümün spotify linkine buraya tıklayarak ulaşabilir, keyifle dinleyip benimle fikirlerinizi paylaşabilirsiniz. Gelelim şarkılara...

#32 Galatasaray - Karagümrükspor

Maç boyunca Ankara'dan trenle dönüyordum, sonra da gardan eve arabayla döndüm. Yazdıklarım, maçı canlı izlememiş birinin görüşü. Fakat haftalardır takımın ortaya koyduğu performansı düşününce, maçtan hiçbir şey beklemediğimi de itiraf etmek zorundayım. Ben bu takıma inancımı rize maçından sonra kaybetmişim yazık ki, dün bunu fark ettim. İşin daha acı tarafıysa, bence bu takım da kendilerine olan inançlarını kaybettiler. Buna rağmen hala maçtan sonra çıkılıp şampiyonluk şansımız var, çok çalışacağız falan deniliyor enteresan olarak... Neyse, bu sezon da böyle geçsin bakalım. Yürüyedurun, zaten koştuğunuz, çabaladığınız falan yok. Dilerim ki gelecek sezonun Galatasaray'ına en azından şampiyonlar ligi şansını bırakabilirsiniz.

Lilyhammer

Netflix'te ne izlesek diye ararken rastladık diziye. İlk birkaç bölümünü müthiş bir heyecanla izledik. Sonra herkes evine dağıldı ve ayrı ayrı devam edildi. Ben hafta sonu bitirdim. Az bilinen nefis diziler türünde bir dizi Lilyhammer. Tek paragrafla toparlayayım dedim ama konuşasım da varmış, biraz uzatalım hadi... Başlıyorum.

#31 Hatayspor - Galatasaray

Demek ki neymiş, oynamadan kazanılmıyormuş. Artık sinirlenmiyorum bile. Başarmak istemeyen insanların başarısızlığı beni sinirlendirmiyor. Önceki maçta sinirlenmiştim, çünkü rakip rizeydi. Bu maçta ise mevzunun, rakip ayırt etmeden aslında Galatasaray'ın kazanmak istemiyor oluşu. Maçı üçüncü gole kadar izledim, sonrasını bilmiyorum. Üçüncü gole kadar böyle savruk, dağınık, kimin nerede oynadığı belli olmayan, milli takım arasından çıkılmasına rağmen yorgun... Sekiz maç üst üste kazanarak gelen takımın bu hale gelmiş olmasını şaşkınlıkla seyrediyorum. Beşiktaş elini kolunu sallaya sallaya şampiyon olsun, hayırlı olsun. Galatasaray yönetiminin, teknik heyetinin, futbolcularının içine sindirsin. Ben sindiremiyorum. Gelecek sene umuyorum benim gibi başkalarının başardıklarını içine sindiremeyenler bu takımın armasını taşısın.

Cesur Yeni Dünya | Aldous Huxley

Bir kitap deli gibi övülüyorsa o kitaptan kaçacaksın. Bu notu kendi geleceğime düşüyorum. Kağıt üstünde herkesin büyük yapıt diye bahsettiği, en çok satanlar, yorumlananlar, oy alanlar, paylaşılanlar vs. listelerde zirveye oynayan bir kitap. Üstüne üstlük distopik bir eser. Tek ofsayt tarafı kendimi çok da yakın hissetmediğim bilimkurgu türünde olmasıydı. Açıkçası beğeneceğimi düşünüyordum. Fakat beklentiyi mi yükselttim yoksa efsane kısmını mı gözden kaçırdım bilemiyorum, kitap bana gayet ortalama geldi. 217. sayfadaki 16. bölüm ve 229. sayfadaki 17. bölümü çıkarsak kitaptan bildiğin vasat altı bir iş çıkıyor ortaya. Ama 16. bölümdeki anlatı ve diyaloglar... Bakın o kısım tam bir başyapıt! Gözümü kırpmadan okudum desem yeri var. Kitaptaki diğer dikkat çeken unsur ise şartlandırmaya yapılan atıf. Bu nefis bir tespit asla eleştiremem. Okumayanlar için büyüyü bozmadan şöyle çıtlatayım; yetişmekte olan nesilleri uykularında kulaklarına bir şeyler fısıldamak suretiyle eğitiyorlar, kitaptaki adıyla şartlıyorlar. İşte Hayvan Çiftliği ve 1984'e tam da bu noktadan göz kırpıyor. Hedonizm vurgusuna da değinmeden geçemeyeceğim elbette. Yeni Dünyanın yöneticileri tarafından "pompalanan" mutluluk ve zevk çılgınlığı insanları düşünüp sorgulamaktan uzaklaştırıyor. Ki 1946 yılında yazılan bir eserin 75 sene sonrasına böyle paralellik göstermesi fikir olarak kitabın bir efsane olduğunu gösterir. Fakat hala aynı yerdeyim; edebi olarak beni çok da tatmin etmedi. Kitabın bendeki baskısı İthaki Yayınlarından, 272 sayfa ve 30 TL.