Fenerbahçe maçından sonra konuşmuştuk "skor aldatır, takım iyi değil" diye. Hafta içi Dortmund'dan yenilen 4 tane golün üstüne dün akşam da İstanbul Başakşehir bişey bişey takımına 4-0 yenildi takım. Yenilen 4 gole zerre kadar üzülmedim zira üzülecek daha büyük bişey var benim için. Yoksa 1-0, 2-0, 3-0, 10-0 yenilmenin hiçbir farkı yok. Lig sisteminde oynuyoruz (şampiyonluk mücadelesine kalırsak bunu İstanbulspor ile yapacak değiliz ikili averajla gelmeyin), hepsinde 3 puan kaybediyoruz, skor farkı çok bir şey ifade etmiyor bu yüzden.
Gel gelelim, takımda hiçbir kıpırdanma olmaması, bu kadar tepkisiz kalmaları, artık yenilmeyi kanıksamış olmaları beni çok şaşırtıyor ve ziyadesiyle de üzüyor. Sen oturduğun yerde istediğin kadar yırtın adamların umrunda değil resmen. Başta pazıbandını takan kaptan arkadaşın umrunda değil. Hep en kızdığım taraftar türü olan mağlubiyette futbolcuları kötüleme ekolüne ufak ufak katılıyor gibi görünsem de sanırım haksız değilim. Takım yine puan kaybetti bir dahaki maç cuma akşamı Kasımpaşa ile. Nasıl bir sonuç ortaya çıkar, hafta içi takımı neler bekliyor bilmiyorum ama bu kervanın bu develerle yürümeyeceği aşikar. Bu noktada birinin elini taşın altına koyma vaktinin geldiğini naçizane düşünüyorum. Son söz yok. Dileğim, yürüyedur GALATASARAY.
