Vallahi şöyle yaldır yaldır gol olup yağan Galatasaray'a hasret kaldım. Tek farkla kazandığımız üst üste kaçıncı maç bu inanın saymayı unutturdu. Takım pozisyona da giriyor işin tuhafı. Ama bir tek o son vuruş gelmiyor, gelemiyor. E haliyle gol olmayınca da hep diken üzerinde izliyoruz maçları. Yaygara kopuyor falan haklı olarak. Bir forvetimiz daha var artık. Alvaro... 77 numaralı formasıyla arzı endam etmeye başladı dün akşamdan itibaren. Dilerim ki çok faydalı olur takıma adapte oldukça. İlk maçtan biraz yerini yadırgadı sanki, olsun, alışırız, alıştırırız. Önümüzdeki hafta oynanacak Adana Demir maçından önce sarı kart sınırında olanlar kartları şöyle bi sıfırladı. Haftaya oynanacak maçta sahaya kim çıkacak şahsen merak içindeyim. Onu da haftaya düşünürüz diyor içimdeki erteleme cadısı. Bu maç özelinde Victor'un çabasını, Sara'nın illa ki paslarını, Kaan'ın yeri geldikçe içinden çıkan stoperi sevdim. Selçuk'un takımı, depremin yıl dönümüne iki gün kalan Antep'i çok üzmeden bu maçtan da üç puanla sıyrılmanın tedirgin huzuru var içimde. Tedirginlik de başta söylediğim gibi şöyle gol olup yağamamakla alakalı. Takım üzerinden o "gol atamıyoruz" toprağını bir atarsa, devamı gelecektir. Yola devam! Hedef 25, yürüyedurun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎