
Açtığımda 20. dakika falandı baktım skor 2-2 oh be dedim bildiğimiz adamlar bizim evde {Samiyen} maç yapıyor. "Oyundan çıkan isim Hakan Şükür" dedi Okay Karacan. Kralı yeniden Samiyen'de izlemek öyle keyifliydi ki anlatamam. Ne çok özlemişim meğer (: Sonra sahada Yılmaz Erdoğan'ı, Ersin Korkut'u, Sarp Apak'ı {tamam len ilgilendirmiyo beni} gördüm. Bizim takımdan da Ergün abi Ümit abi falan vardı. Saha kenarı röportajları, maç içindeki enstantaneler falan o kadar keyifliydi ki, ben futboldan aslında neden soğuduğumu farkettim. Bu akşam milli takım forması altında sahaya çıkan adamları tanımıyordum ben. Benim futbolcularım, benim sahamda, kırmızı beyaz çubuklu formalarıyla oynuyorlardı. Bana futbolu sevdiren adamlar onlardı çünkü. Şimdi o kocaman kocaman paralar alan gençlere, adamlara bakıyorum da, futbolun romantik tarafını özlüyorum sanırım :) Arif haklıydı; "ben futbol için fazla duygusalım" :)
ps: Yılmaz Erdoğan'ın kafa golü çok güzeldi ya :))
ps 2: Ersin Korkut'tan müthiş sağ açık olur süperdi dün gece. Ümit Davala ile girdikleri rotasyon hiç bi takımda yok o kadar diyeyim :)))
ps 3: {.....} kısımları iç sesimdir :p

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazın bakalım 😎